گوش دادن

گوش دادن یکی از اسرار اصلی ورود به معبد خداوند است. گوش دادن یعنی انفعال.
گوش دادن یعنی فراموش کردن کامل خودت، تنها در آن هنگام است که می توانی گوش کنی. زمانی که با توجه و دقت به کسی گوش می دهی، ‌خودت را فراموش می کنی. اگر نتوانی خودت را فراموش کنی، هرگز گوش نمی دهی . اگر بیش از حد در مورد خودت خود آگاه باشی، صرفاً وانمود می کنی که گوش می دهی، گوش نمی دهی. ممکن است سرت را تکان بدهی؛ گاه ممکن است بله و نه بگویی، اما گوش نمی دهی.
وقتی که گوش می دهی، به یک مجرای صرف بدل می شوی، یک انفعال، یک پذیرش، یک رحم: تو مؤنث می شوی . و برای رسیدن باید مؤنث شد. به صورت مهاجم خشن، ‌به صورت فاتح نمی توانی به خداوند برسی. تو تنها وقتی می توانی به خدا برسی، یا بهتر بگوییم خدا تنها وقتی می تواند به تو برسد که پذیرا باشی، پذیرنده باشی.
وقتی پذیرنده می شوی، در باز می شود و تو منتظر می مانی...
گوش دادن هنری است برای منفعل شدن